Nationale pindakaasdag: Zes weetjes over de pinda

1. Pindaboter

De Franse broers Calvé verkochten in 1948 de eerste potten pindakaas in Nederland. De broers wilden het smeuïge goedje eigenlijk pindaboter noemen, maar dat mocht niet. Die term was namelijk al deels gereserveerd voor roomboter. Helaas pindakaas.

2. Peulen

Pinda's groeien in peulen onder de grond. De peul is de schil van een pinda. Pinda's zijn daarom geen noten, maar peulvruchten. Net als bijvoorbeeld doperwten (maar die groeien niet onder de grond) en kikkererwten.

3. Veel regen

Nederland is niet geschikt voor pindateelt. Het is hier te koud en het regent niet genoeg. Pinda's groeien het beste in warme landen waar wel veel regen valt. In China, India, Noord-Amerika en Brazilië bijvoorbeeld. Grote pindakaasfabrieken in Nederland gebruiken vooral pinda's van mega-plantages uit Argentinië in Zuid-Amerika. 

4. Voor rijke mensen

Pindateelt vind je ook in Afrikaanse landen, zoals in Malawi. Kleine boeren verbouwen pinda's naast andere gewassen zoals maïs, tabak en pompoen. Vooral rijke mensen eten de peulvruchten daar. 

5. Superpindakaas

Kinderen uit landen waar weinig eten is, hebben veel aan speciale superpindakaas. In sommige landen krijgen zij drie keer per dag een zakje pindakaas om aan te sterken. Het goedje wordt namelijk razendsnel in het lichaam opgenomen, waardoor een ondervoed kind binnen vier werken weer is aangesterkt. Echt krachtvoer dus!

6. Duizenden jaren oud

Wie precies ontdekte dat pinda's eetbaar zijn, weten we niet. In ieder geval eten mensen al héél lang pinda's. Ontdekkingsreizigers vonden pinda-resten van duizenden jaren oud in Peru in Zuid-Amerika. De pinda's dienden als offer aan de goden en als voedsel voor de overledenen. Véél later vond een Amerikaanse dokter de pindakaas uit. Hij gaf het smeuïge goedje aan zieken en mensen die geen tanden meer hadden.