Amnesty International

Je kent het logo van Amnesty International vast wel. Een brandende kaars met prikkeldraad eromheen. Het betekent: het is beter om een kaars aan te steken dan de duisternis te vervloeken. Je kunt dat ook anders zeggen. Er is veel onrecht in de wereld en veel mensen vinden dat vreselijk. Wat je er ook aan doet, er zal altijd veel onrecht blijven. Toch is het beter íéts te doen dan niets te doen.
Dit was ook de gedachte van de Engelse advocaat Peter Benenson in 1960. Hij was ontzettend kwaad geworden over een bericht dat hij las in de krant. In die tijd was Portugal geen vrij land. Twee Portugese studenten hadden zeventien jaar gevangenisstraf gekregen omdat ze hadden geproost op de vrijheid. Dit kan niet, dacht Benenson. Hij riep mensen op om boze brieven te schrijven naar de Portugese regering. Duizenden mensen reageerden. Dit was het begin van Amnesty International.

© Amnesty International

Het logo van Amnesty International. Het is beter om iets te doen dan alleen maar te zeggen hoe erg je iets vindt.

Rechten voor iedereen

'Amnestie' betekent eigenlijk vergeving. Dat is het tegenovergestelde van straf. Amnesty International zet zich in voor de mensenrechten. Hieronder verstaan we de rechten en vrijheden die iedereen zou moeten hebben. Iedereen heeft het recht om te leven. Iedereen heeft het recht om te zeggen wat hij wil. Iedereen heeft recht op onderwijs. Niemand mag zomaar worden gearresteerd.

© Marian Latour, Bussum

De rechten van alle mensen staan beschreven in de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens.

Sinds 1989 zijn de rechten voor het kind apart opgeschreven. De regeringen van bijna alle landen hebben beloofd zich eraan te houden. Toch doen ze dat nog lang niet altijd.

Worden de mensenrechten geschonden, wordt iemand bijvoorbeeld zomaar gearresteerd, dan komt Amnesty in verzet. De organisatie telt ruim een miljoen leden over de hele wereld. In Nederland zijn meer dan tweehonderdduizend mensen lid.
Hoe komt Amnesty in verzet? Meestal schrijven de leden brieven. Als veel mensen dit doen, kan het een groot effect hebben. Mensen vertellen in hun brieven bijvoorbeeld dat zij zich zorgen maken over een gevangene. Regeringen voelen zich dan op de vingers gekeken. Als we hier maar geen last mee krijgen, denken ze dan. Vaak zorgen ze na een brievenactie voor een betere behandeling van de gevangene. Het gebeurt zelfs, dat mensen worden vrijgelaten na een actie. Maar ook als er niets verandert aan hun situatie, zijn de gevangenen blij met de brieven. Want ze voelen zich er erg door gesteund.

Ook kinderen kunnen brieven sturen aan de regeringen van andere landen. Je hoeft de tekst niet zelf te bedenken. Er staan voorbeelden van brieven op de website van Amnesty International.

Waaruit bestaat het werk van de organisatie nog meer? Medewerkers van Amnesty International hebben ook contacten met mensen uit de politiek. Ze proberen bij deze mensen altijd aandacht te vragen voor problemen op het gebied van mensenrechten. Dit noemen we lobbyen (zeg: lobbiejen). Ook praten medewerkers van de organisatie met andere landen over internationale wetten. Dit zijn wetten die in verschillende landen gelden. Zo is er in 1987 een internationale wet tegen martelen gekomen.

Op dit moment houdt Amnesty International zich erg bezig met het lot van kindsoldaten. Dit zijn kinderen onder de achttien jaar die worden gedwongen om te vechten. Ze moeten dit doen tegen soldaten van een andere groep of bevolking. Niet voor de lol, maar echt met messen en geweren. Er zijn meer dan driehonderd kindsoldaten in meer dan dertig landen over de hele wereld.

In Nederland zetten ook jongeren zich in voor de mensenrechten. Ze schrijven brieven of houden bijvoorbeeld fakkeloptochten om ergens aandacht voor te vragen. Of ze organiseren concerten en geven de opbrengst daarvan aan Amnesty International.