Zeeschildpadden worden geboren aan land. Extra bijzonder dus, dat deze reptielen zich de rest van hun leven uitstekend in de zee thuis voelen!
Weetjes over zeeschildpadden
Zeeschildpadden huilen zoute tranen
Er zijn zeven soorten zeeschildpadden, waarvan de lederschildpad de grootste is. Zijn schild kan zo groot worden als een eettafel en weegt meer dan een koe! Dankzij hun sponzige botten blijven zeeschildpadden makkelijk drijven. Maar ze kunnen ook wel twee uur kopje onder blijven. Om het zout uit het zeewater uit hun lijf te lozen, huilen zeeschildpadden zoute tranen.
Hoe vindt een zeeschildpad de weg?
Zeeschildpadden kunnen jaarlijks wel 16.000 kilometer door de oceaan reizen. Verdwalen is er niet bij. Als het tijd is om eitjes te leggen, weten de volwassen vrouwtjes namelijk nog precies de weg naar het strand waar ze zélf geboren zijn. Hoe? Wetenschappers denken dat zeeschildpadden kristallen in hun lijf hebben die altijd voelen waar het noorden is. Een ingebouwd kompas dus!
De eieren van een zeeschildpad
Vrouwtjes van de Kemps zeeschildpad en de dwergschildpad kruipen met duizenden tegelijk het strand op om eieren te leggen. Alle andere soorten doen dit het liefst in hun uppie. Elk vrouwtje kan in één nacht wel honderd zachte pingpongballetjes in het zand begraven. Als deze eieren later uitkomen, worden veel van de pasgeboren schildpadjes door meeuwen of krabben opgegeten voor ze de branding bereiken. Maar 1 op de 1.000 jongen wordt volwassen!
Plastic is levensgevaarlijk
Zeeschildpadden zijn echte alleseters, maar kwallen staan bij de meeste soorten hoog op het menu. De reptielen slokken hapjes op met hun snavelachtige bek, die gemaakt is van hetzelfde spul als jouw nagels. Helaas zien zeeschildpadden plastic afval vaak aan voor een smakelijke kwal. Levensgevaarlijk, want ze kunnen in die troep stikken. Het is één van de redenen waarom zes van de zeven soorten helaas met uitsterven worden bedreigd.
