Dierenbescherming

Mishandeling of verwaarlozing van dieren komt helaas maar al te vaak voor. Honden die dagenlang alleen op een flat zitten. Kippen die hun leven doorbrengen in een legbatterij. Dat zijn hokjes waarin kippen opgesloten zitten. Ze kunnen er eigenlijk alleen maar eieren leggen. Katten die uit een auto worden gezet, omdat hun baasje niet meer voor hen zorgen wil.
In de vorige eeuw (1800-1900) moesten honden, paarden en ossen hard werken. Ze werden voor karren gespannen of ze moesten in de fabriek werken als trekkracht. Ze werden vaak gemeen behandeld. Veel mensen konden slecht tegen dit dierenleed. Daarom richtten zij verenigingen op om de dieren te beschermen. In 1877 gingen al die verenigingen in Nederland samenwerken. En zo ontstond de Nederlandse Dierenbescherming.

In de vorige eeuw werden paarden als trekkracht gebruikt.

Acties voor dieren

De Dierenbescherming richt zich vooral op probleemgroepen. De bio-industrie is zo'n probleemgroep. In de bio-industrie worden dieren gefokt, speciaal voor hun vlees. In de Nederlandse bio-industrie leven 400 miljoen dieren. Veel van die dieren leven onder slechte omstandigheden. Bijvoorbeeld kistkalveren. Dat zijn kalveren die hun hele leven in een klein, houten hok leven. Ze hebben te weinig ruimte om zich te bewegen en ze zien nauwelijks zonlicht. Dat is geen leven! Dankzij acties van de Dierenbescherming komt aan deze vorm van mishandeling een einde.

Acties van de Dierenbescherming tegen de bio-industrie.

Ook de zwerf- en afstandsdieren krijgen van de Dierenbescherming speciale aandacht. Zwerfdieren zijn dieren die verdwaald zijn of door hun baasje op straat gezet zijn. Per jaar zijn dit er 48.000. Afstandsdieren zijn honden en katten die door hun baasje naar het asiel gebracht zijn. Dat zijn er elk jaar 22.000. Een asiel is een opvanghuis voor zwerf- en afstandsdieren. De Dierenbescherming probeert voor hen een nieuw huis te vinden.
De Dierenbescherming is fel tegen de jacht en organiseert acties om het jagen te voorkomen. Zij verzamelt bijvoorbeeld handtekeningen. Ook worden gruwelijke video-opnamen van de jacht getoond, zodat de mensen kunnen zien wat er gebeurt met de dieren. Dankzij deze acties wordt er sinds kort nog maar op zes diersoorten gejaagd.

Een andere probleemgroep is die van de exoten. Dat zijn diersoorten die uit verre landen naar Nederland worden gehaald. Denk aan papegaaien, krokodillen, schildpadden en slangen.
Deze dieren zijn geliefd als huisdier. Maar ze zijn gewend aan ruimte en horen niet thuis in een hok, een kooi of een kom. De Dierenbescherming probeert ook de regering ervan te overtuigen dat dit niet langer kan. De regering zorgt immers voor nieuwe wetten. Zo kan de regering met het maken van een nieuwe wet het invoeren van exoten verbieden. Dan mogen er bijvoorbeeld geen schildpadden en papegaaien Nederland in.

De Dierenbescherming wil dat het invoeren van exotische dieren verboden wordt.

De Dierenbescherming heeft 133 afdelingen. Het meeste werk wordt gedaan door vrijwilligers. Vrijwilligers krijgen niet betaald voor hun werk. Er werken ook mensen bij de Dierenbescherming die voor het werk betaald worden. De vereniging heeft 200.000 duizend leden en een heleboel donateurs. Donateurs zijn mensen die geld geven voor de activiteiten van de Dierenbescherming.
Speciaal voor kinderen is er de jeugdclub Kids for Animals. Als je lid bent, krijg je het blad Kids for Animals thuis en kun je meedoen aan allerlei acties. Geen gek idee, als je van dieren houdt.